Roztwór do wstrzykiwań dla psów i kotów
Skład jakościowy i ilościowy substancji czynnej
ketamina - 100 mg/ml
(w postaci ketaminy chlorowodorku - 115,33 mg/ml)
właściwości
Bioketan charakteryzuje się szybkim, lecz krótkotrwałym działaniem anestetycznym. Działa przeciwbólowo. Przyspiesza akcję serca. Podany pozajelitowo wchłania się szybko i szybko ulega zmetabolizowaniu w wątrobie.
Wydala się z moczem głównie w postaci metabolitów.
Wskazania lecznicze
W celu poskramiania i uspokajania zwierząt przed badaniami, przed zabiegami kosmetycznymi, zabiegami lekarskimi
Jako anestetyk chirurgiczny przy krótkich zabiegach nie wymagających zwiotczenia mięśni szkieletowych i nie wywołujących silnego bólu trzewnego
W połączeniu z innymi środkami (miorelaksacyjnymi, przeciwbólowymi, innymi anestetykami lub neuroleptykami) w celu uzyskania pełnej narkozy chirurgicznej.
Przeciwwskazania
Preparatu nie należy stosować u zwierząt:
- z niewydolnością układu krążenia;
- z niewydolnością serca, wątroby, nerek;
- z nadciśnieniem i/lub urazami głowy
- nadwrażliwych na sunstancję czynną lub substancje pomocnicze;
- w zaawansowanej ciąży (z wyjątkiem cięcia cesarskiego - wówczas nie należy stosować ketaminy pojedynczo);
- w stanie podniecenia lub szoku;
- z padaczką;
- z nadciśnieniem śródgałkowym lub urazami otwartymi gałki ocznej.
Działania niepożądane
Po podaniu ketaminy możliwa jest depresja układu oddechowego, bezdech, duszność, zatrzymanie akcji serca.
U psów i kotów możliwe są wymioty, wokalizacja, spastyczne ruchy, konwulsje, drżenia mięśni, wzmożone napięcie, toniczne skurcze mięśni.
Bardzo rzadko występują objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego ze śmiercią włącznie.
Docelowe gatunki zwierząt
Pies, kot
dawkowanie i droga podania
Psy: 3 mg ketaminy/kg m.c. dożylnie
5 - 10 mg ketaminy/kg m.c. domięśniowo
Znieczulenie rozpoczyna się podaniem siarczanu atropiny w dawce 0,05 mg/kg im, a następnie neuroleptyku (najczęściej medetomidyny w dawce 1 mg/25 kg m.c. lub ksylazyny w dawce 1-3 mg/kg m.c. im) po odczekaniu 3 - 5 minut aplikuje się dożylnie ketaminę w dawce 3 mg/kg m.c. W przypadku trudności z podaniem dożylnym ketaminę można podać domięśniowo, ale jej dawka wówczas wynosi średnio ok. 10 mg/kg m.c.
W przypadku, gdy pies jest w złym stanie ogólnym wówczas przy zabiegach trwających do 60 min. można stosować premedykację z diazepamu w dawce 0,5 - 1 mg/kg m.c. i siarczanu atropiny w dawce 0,05 mg/kg m.c. dożylnie, a następnie dożylnie ketaminę w dawce 3 mg/kg m.c. oraz ksylazynę w dawce 0,3 mg/kg m.c..
W przypadku spłycenia znieczulenia, zwykle co 10 - 20 minut, należy dodać ketaminę z ksylazyną w dawce początkowej.
U suk zakwalifikowanych do usunięcia macicy i jajników w związku z rozpoznanym ropomaciczem stosuje się ketaminę w dawce 5 mg/kg m.c. im po uprzedniej premedykacji atropiną w dawce 0,05 mg/kg m.c. im i ksylazyną w dawce 2 mg/kg m.c. im.
Koty: 5-15 mg ketaminy/kg m.c. domięśniowo
U kotów można uzyskać znieczulenie aplikując atropinę w dawce 0,05 mg/kg m.c. domięśniowo lub podskórnie, a następnie ketaminę w dawce 5 - 10 mg/kg m.c. łącznie z ksylazyną w dawce 0,5-1 mg/kg m.c.
W przypadkach zwierząt będących w złym stanie ogólnym podaje się atropinę w dawce 0,05 mg/kg m.c. oraz diazepam w dawce 0,3 - 0,5 mg/kg m.c. i ketaminę w dawce 10-15 mg/kg m.c. Preparaty podaje się domięśniowo.
Zalecenia dla prawidłowego podania
Zwierzę należy przegłodzić przez około 12 godzin przed planowanym zabiegiem.
U zwierząt, które utraciły duże ilości krwi, dawkę należy zmniejszyć.
Operacje na jamie brzusznej wymagają dodatkowego leku przeciwbólowego, gdyż ketamina nie znosi czucia trzewnego.
W zabiegach dotyczących nosogardzieli, krtani, tchawicy i oskrzeli oraz przy zabiegach endoskopii ketaminę należy łączyć z innymi anestetykami
Przy wykonywaniu mielografii ketaminę należy stosować z dużą ostrożnością.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności, jeżeli konieczne
Ponieważ oczy pozostają otwarte w trakcie działania ketaminy, należy chronić rogówkę przed wyschnięciem zwilżając oczy wodą do wstrzykiwań.
W czasie trwania działania ketaminy oraz w okresie wybudzania należy kontrolować pracę serca i płuc.
W czasie wybudzania należy zapewnić zwierzęciu spokój i ciszę dla uniknięcia reakcji obronnych
Po przypadkowej samoiniekcji, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie.
Należy unikać bezpośredniego kontaktu z preparatem - po ewentualnym kontakcie należy umyć ręce.
Bezpieczeństwo produktu leczniczego weterynaryjnego stosowanego w czasie ciąży i laktacji nie zostało określone.
Nie należy stosować w zaawansowanej ciąży (z wyjątkiem cięcia cesarskiego - wówczas nie należy stosować ketaminy pojedynczo) i laktacji.
Środki narkotyczne, barbiturany i diazepam mogą przedłużać okres wybudzania po anestezji ketaminą.
Halotan przedłuża działanie ketaminy i hamuje pobudzające działanie ketaminy na serce.
Chloramfenikol może przedłużyć działanie anestetyczne ketaminy.
Sukcynylocholina i tubokuraryna mogą zwiększać lub przedłużać depresję oddychania.
Fizostygmina działa antagonistycznie w stosunku do ketaminy.
U kotów połączenie 4-aminopiryny (0,6 mg/kg) i johimbiny (0,25 mg/kg) i.v. częściowo znosi działanie anestetyku.
U zwierząt ketamina ma bardzo wysoki indeks terapeutyczny. Powtarzane podawanie nie powoduje widocznego wzrostu tolerancji na lek lub innych komplikacji. Dwu- lub trzykrotne przedawkowanie może powodować przedłużenie lub pogłębienie działania i prawdopodobieństwo depresji oddychania. Dawka 8-krotnie wyższa od zalecanej może powodować porażenie układu oddechowego, a 12-krotne przekroczenie dawki leczniczej upośledzenie krążenia. Podanie antagonistów ketaminy (fizostygminy lub 4-aminopiryny) częściowo odwraca działanie ketaminy. W postępowaniu należy uwzględnić mechaniczne metody reanimacji (podtrzymywanie oddychania i masaż serca).
Ketamina może być mieszana z wodą do wstrzykiwań.
Bioketan może być mieszany z ksylazyną w tej samej strzykawce.
Nie należy mieszać ketaminy z barbituranami i diazepamem.
Opakowania
Fiolki po 20 ml
Nazwa i adres podmiotu odpowiedzialnego oraz wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii, jeżeli jest inny
Podmiot odpowiedzialny:
Vetoquinol Biowet Sp.zo.o., ul. Kosynierów Gdyńskich 13-14, 66-400 Gorzów Wlkp.
Wytwórca:
Vetoquinol Biowet Sp.z.o.o., ul. Kosynierów Gdyńskich 13-14, 66-400 Gorzów Wlkp.
Vetoquinol S..A., Magny Vernois, BP 189, 70200 Lure, Francja
Nr pozwolenia: 560/98.